Building resilience and strength in families and communities is one of the most important investments we can make as a society. But what does that mean?
Experiencing stress that doesn’t let up can be harmful to people’s lifelong health and wellbeing, especially if it begins when they’re young. Without supportive relationships, it can become what scientists call “toxic stress.” Nobody knows this better than those who have experienced it.
But that’s not the whole story. With the right supports, toxic stress doesn’t have to lead to bad outcomes. We all know that everyone copes with stress differently— even children. Understanding how stress affects each of us is the first step toward making changes in our communities and our own lives that can help everyone thrive.
Toxic Stress Can Feel Like a Heavy Weight, But Communities Can Share the Load.
As adults, the effects of stress caused by things like experiencing violence, or not having enough food or a place to live, can feel heavy, like a burden that makes it hard to get through life. This stress can put a person into a constant state of “fight or flight” response, which makes it unusually difficult to plan or follow through, or to stay calm. Feeling this way can override a parent or caregiver’s ability to provide the supportive relationships children need, or even to do things that help relieve the burden.
Just as a truck can only bear so much weight before it slows down or stops moving forward, challenging life circumstances can weigh caregivers down and make it hard to do the things they need and want to do. And just as carrying too much for too long can cause a truck to break down, people can wear down from being overburdened without support.
But just as we can remove cargo from an overloaded truck, we can provide supports and services that allow caregivers to focus on caring for themselves and their children. And just as we can do regular maintenance to keep a truck in good shape, regular access to these services can help families manage the load during challenging times.
Supporting Each Other, Building Resilience
Under this kind of stress, it can be difficult to focus on the fact that the most important thing your children need is love, affection, and attention, along with clear limitsetting. Spending more time playing and snuggling with them, talking to them, or taking walks and exploring together are tools you can use to help connect.
If your stress is making it hard to do these things—if your truck is just too overloaded— reach out for help. Resources like food pantries or free activities can help lift stress. Connect with parents, friends, or family who care, or seek help from a professional so you can get back to nurturing your kids. And when you’re out of crisis, you can help others in your community, by letting other parents know that their loving attention can make the biggest difference for their kids, or
joining in advocacy to expand family supports.
The threads that connect us all can grow stronger when taking on difficult challenges, and those ties can lessen the burden of toxic stress. No person is an island; everyone needs the help of others in difficult times. And toxic stress is not the end of anyone’s story.
Doctors first discovered coronavirus disease 2019 (COVID-19) at the end of 2019. It is an illness related to the lungs. It’s caused by a virus that can spread quickly from person to person and can be picked up from surfaces. In some people, it can be severe, leading to pneumonia or even death. Since COVID-19 is new, there is no cure or vaccine for it at this time.
Because the virus spreads so quickly, many places have banned large groups of people. Schools, houses of worship, and workplaces are closed.
Children can’t go to school or daycare. Families may lose pay because adults can’t go to work. These changes can be very stressful. That’s why it’s important to learn how stress can affect us. We can also learn what we can do about it.
Protecting against infection and toxic stress
Losing a job would be stressful normally. So would having to homeschool at the drop of a hat. But these things are even more stressful when there’s a dangerous virus in the world. It’s important for all of us to stay away from others physically. This will help keep the virus from spreading in our communities. But it’s also very important to stay connected to people we care about. This is true for children and adults.
Video chatting with a friend or loved one is a good example. Or saying ‘hello’ to a neighbor who’s more than six feet away. These connections can make the stress feel easier to bear.
Taking a minute to close your eyes and breathe in and out can also help. That’s because slow breathing tells your body’s stress system to ease up a bit. This can help you respond better at even the most difficult times.
When we as adults feel better, it can help us connect better with the children we care for. This connection can help protect all of us, adults and kids, from the effects of stress. It also supports kids’ healthy growth.
A worldwide virus is a stressful time for everyone. But the stress gets worse for those who were already dealing with things like poverty, racism, or violence. There are still resources that can help in these challenging times:
crisis hotlines, food banks, and relief funds. There is no shame in seeking help if you need it.
We all want to build up the long-term wellbeing of children and families in our communities. That’s why we as a society need to support responsive caregiving everywhere. This includes caregiving in homes, schools, and childcare centers. Together, this will allow us to weather whatever storms we come up against, now or in the future.
Dr. Victor Kouratovsky, a certified clinical specialist, discusses his experience with diverse people from all over the world with varying backgrounds, upbringing, culture, and personal histories in different countries.
In my understanding of the importance of culture, cultural background, and the effects of a migration from a mental health perspective, I coined a way of thinking I have called ‘envelopment’. Envelopment provides a buffer and protection against stress by creating patterns and rituals, with proven effects on biological and (sub)conscious levels. When adequate, envelopment enables adjustment, health and growth through care of the family and of the self. A change of setting, however, stressful by itself, can leave one unprotected. I use swaddling, an millennia-old custom in all parts of the world, as a metaphor for envelopment.
Example of swaddling:
Being born is probably the biggest change of environment and the most significant ‘migration’ of our lives. In the womb, we are already influenced by culture, not only by the speech we hear from our mother and father, but also by the way our mother is treated, her experiences, and even the experiences of our grandparents. But after being born, all kinds of different cultural environments and practices help us to protect against overwhelming situations and stress. Swaddling can be understood as one way of envelopment by providing holding and support after leaving the womb, and as a metaphor for dealing with new stressors encountered in life.
Why special care for expats?
Expats are, generally speaking, strong and resilient people, but we all have our vulnerabilities.
Life as an expatriate means adjusting to a whole new set of different circumstances, starting with different sounds, smells, tastes, and ways of being. Making adjustments requires energy, while family and life events, coupled with living and work conditions, might make life difficult.
In cases where life’s predicaments lead to imbalances and to lesser mental and physical functioning, having quick and direct access to a specialist and expert might prove very cost effective and welcome for oneself as well as for one’s family. Expat failure is a costly affair for all parties concerned. and something one really wishes to avoid.
Without contracts with third parties like insurance companies and municipalities, ExpatPsy is free to offer consultation concerning adjustment issues and preventative issues, all without branding persons as ‘disordered’. Adapted to the needs of expats, ExpatPsy can be consulted outside office hours. ExpatPsy also makes use of an international network of specialists.
Islam and mental health. Book review of: L’Islam en anthropologie de la santé mentale. Théorie, ethnographie et clinique d’un regard alternatif. Abdelwahed Mekki-Berrada (Ed.) Freiburger Sozialanthropologische Studien. Berlin : Lit Verlag, 2010. (200 blz.) ISBN 978-3-643-80052-7 Appeared in 2011 in: Medische Antropologie / Medical Anthropology. 23 ( 2 ).
This publication represents an investigation of the connections between Islam, transcultural psychiatry and the anthropology of mental health. As Western psychiatry is more and more confronted with patients and families with a Muslim background, this is a very important subject, politically, socially as well as clinically. In targeting this subject, it fills a gap in the current transcultural and intercultural literature.
The book addresses practical as well as fundamental questions. What is mental health, what are the underlying assumptions to this question and what are the practices concerned? Islam and Western psychiatry are both subject to these questions as they both hermeneutically interpret signs that are supposed to manifest reality. Migration, immigration, and globalization are rapidly changing world and reality. On a very practical level this means that more and more people have to deal with mixed heritage and belonging, an important part of which might be balancing Western values with Muslim ones.
The authors and the subjects covered are spread over study centers and continents. Canada: Universities of Ottawa, Montreal, and McGill; United States: University of Connecticut and its School of Medicine; France, Paris: Centre Georges Devereux, Bobigny: Avicenne, religiosity in urban poor India, and child caring practices and psychiatry in the Maghreb, (Muslim) North Africa (Morocco).
Abdelwahed Mekki-Berrada, also the editor, is Professor of medical anthropology in Canada and the US and involved in research in Canada, India, and Africa. He opens with a preliminary discussion considering the possibilities of medical anthropology in Muslim countries. He continues with illustrating this possibility with a thorough discussion of the epistemological basis of traditional and folk medicine in Muslim countries. A central concept is Baraka, the godly and life giving force inherent in creation that inspires contemplation. This force is unevenly distributed over persons, places, and other manifestations of creation and can in direct ways be tapped to cure and heal human an familial suffering. This concept resounds with (neo) Platonic thinking and also, as I understand it, with the work of Spinoza. A second streak is the antique medicinal humorism of e.g. Hippocrates and Galenus, which is of course also well known to us and still of influence in Western psychiatry, as concepts like melancholia and temperament witness. The ‘Prophet’s medicine’ is the third strand and is based on hadith , the collected sayings ascribed to Muhammad, Quran, and mixes of ancient customs.
Islamic thinking about mental health abounded in the Islamic ‘Golden Age’ with the work of Abû Hamid al-Ghazâli (1058-1111). Karim Ben Driss, a scholar of religion, gives an exposé of the search for spiritual healing that was further developed by Sufism.
Ghita El Khayat is a French trained psychiatrist, psychoanalyst and anthropologist who next investigates the cultural barriers surrounding the application of psychoanalytical thinking in Morocco. She points to the sociopolitical impossibility of the striving for personal emotional liberty and the practical difficulties, e.g the lack of trained psychoanalysts and of health insurance. Psychoanalysis is of course concerned with character formation and, as such, with the psychosocial development of children. El Khayat gives a clear and informed warning against the uncritical and naïve appliance in transcultural psychiatry of folk ways and traditions surrounding the birth and the upbringing of children. As the latest insights of Western psychiatry again and again confirm, child development is the key to adult psychopathology. El Khayat signals the almost complete lack of attention for children’s development and developmental psychopathology in the developing and third world countries. A fact which must be deplored, esp. as such a large part of the future inhabitants of the world originate in these countries.
Taleb Ferradji also combines anthropology and child and adolescent psychiatry and is a coworker of Marie-Rose Moreau at the centre for transcultural child and adolescent psychiatry Avicenne, Bobigny. The francophone transcultural tradition is quite strong in its use of anthropology in an also philosophical sense and in its focus on the transgenerational effects of a migration. Ferradji shows the strength of this approach in discussing the young Muslims in France, their immigrant descendancy, culture and psychopathology. The result is a fine tuned, multi layered psychology which is very inspiring and practically and clinically useful.
The work of Cécile Rousseau forms the best known and most important link between the French and the North American traditions in transcultural child and adolescent psychiatry. With her coworkers Ghayda Hassan, Nicolas Moreau, and Uzma Jamil she qualitatively and quantitatively investigated the impact of 9-11 2001. The subjects of the presented research included Muslim families in Quebec, francophone Canada, and Karachi, Pakistan. As recently becomes more and more evident, stress and esp. social exclusion lead to the most serious kind of psychopathology (cf. Van Os et al., 2010: The environment and schizophrenia. In Nature. 468: 203-212). The results show clear evidence of the effects of sociopolitical stress on family functioning and individuals. Among many other things, they also show that under this sociopolitical stress, religion turns into a risk factor instead of a protective one.
The last chapter of this book investigates the role of Islam in relation to mental health in a totally different setting: the slums of Mumbai, the fast growing Indian metropolis. As the only exception , all other chapters being written in French, it is written in English. It is a result of a collaborative project between India (IIPS, Mumbai) and the Connecticut School of Medicine in the US. The editor of the book here under review: Mekki-Berrada, is among its authors. It presents a study performed in urban poor India among Muslim women living in slums and investigates the role of religiosity in connection to empowerment and emotional health. It has stricken me as an example of excellent transcultural research, combining qualitative and quantitative methods in a culturally sensitive way.
This book under review is published in Switzerland by a German language publisher with a French title and in a predominantly French language. In my opinion, it deserves nothing but a wide audience and all the translations it can get.
Dr. Victor Kouratovsky, PhD; Clinical Psychologist BIG and Child and Adolescent Psychologist Specialist NIP. Contact: kouratovsky@expatpsy.eu
Book review of: L’Islam en anthropologie de la santé mentale.
8 October 2015, Utrecht
Victor Kouratovsky is awarded the Sinbad prize by the Dutch Institute of Psychologists in recogniton of his fundamental contributions to intercultural psychology.
Sindbad onderscheiding 2015: Dr. Victor G. Kouratovsky,
Laudatio
Geachte aanwezigen, heel in het speciaal de laureaten en hun familie, collega’s en vrienden, Lite Linssen, voorzitter Intersector en lid algemeen bestuur van het Nederlands Instituut van Psychologen, en u allen, leden en belangstellenden van de sectie Interculturalisatie van het NIP.
Toelichting onderscheiding, ontstaan, betekenis, eerdere laureaten
De sectie Interculturalisatie van het NIP heeft in 2007 een onderscheiding ingesteld om jaarlijks een collega te eren die de interculturalisatie van de psychologie en de gedragswetenschappen, door daad en geschrift, hetzij wetenschappelijk, hetzij praktisch, hetzij maatschappelijk –en het liefst op alle drie vlakken- op uitmuntende wijze heeft bevorderd. Hiermee hoopt de sectie de professionele aandacht voor diversiteit, interculturalisatie en het contextgericht denken en handelen te bevorderen.
Deze onderscheiding heeft de naam Sindbad onderscheiding gekregen. Aan de onderscheiding is een oorkonde verbonden van de kunstenares Lego Lima.
Fatima Mernissi introduceerde Sindbad, een personage uit de verhalen van 1000-en-1-nacht, als het symbool voor het omgaan met culturele, etnische, religieuze overeenkomsten en verschillen en mogelijke conflicten die daaruit voort kunnen vloeien.
Door zijn uitzonderlijke aanpassingsvermogen en door het leren van verschillende talen, gebruiken en sociale vaardigheden, wist Sindbad tijdens zijn reizen niet alleen een enorme rijkdom te vergaren, maar leverde hij ook een bijdrage aan een groot en vreedzaam Arabisch rijk. De kern was het aangaan van de dialoog, echte interesse in elkaar hebben. Zo is Sindbad een symbool geworden voor omgaan met diversiteit.
De jury
Dit jaar is de commissie Toekenning Sindbadonderscheiding 2015 bijeengekomen om verschillende voordrachten te bespreken. Deze jury bestaat uit de Sindbad laureaten van de afgelopen vijf jaren: psychiater Joop de Jong (2010), psycholoog Mohsen Edrisi (2011), medisch-antropoloog Rob van Dijk (2012), Sociologe Hanneke Bot (2013) en psycholoog Fons van de Vijver (2014).
Ik was vanuit mijn functie als voorzitter van de sectie de secretaris van de jury. Mijn rol was het faciliteren van het besluitvormingsproces, zonder inhoudelijk mee te discussiëren en zonder stemrecht.
Het tot stand komen van de beslissing
De jury is bijeengekomen afgelopen mei en begonnen met overwegingen in het algemeen, het reglement, en de lijst van alle voorgedragen kandidaten. Deze lijst bestond uit een aantal professionals met verschillende profielen. Vervolgens zijn de genomineerden kritisch besproken, met name de mate waarin zij verdiensten hebben laten zien.
De jury Toekenning Sindbad onderscheiding 2015 heeft gekozen voor een collega die de afgelopen 25 jaar een grote bijdrage heeft geleverd aan de interculturele psychologie en psychiatrie voor kinderen, jongeren en gezinnen. Op een combinatie van de criteria kennisoverdracht, maatschappelijke impact en een inspiratie zijn voor professionals in de praktijk, stak hij naar de mening van de jury duidelijk uit boven de andere kandidaten.
De sectie Interculturalisatie van het NIP rekent het zich tot een grote eer om de Sindbadonderscheiding 2015 uit te mogen reiken aan dr. Victor G. Kouratovsky
Op dit moment wordt de onderscheiding door Lite Linssen uitgereikt , voorzitter Intersector en lid algemeen Bestuur van het NIP.
Laudatio
In deze laudatio ga ik in vogelvlucht in op het werkveld, de publicaties, de overige activiteiten en het persoonlijke profiel van Victor Kouratovsky. Ik zal mij beperken tot de zeer grote lijnen en het uitlichten van enkele, naar mijn idee, opvallende details. Achteraf zult u mogelijk begrijpen dat een volledig boek hem meer recht zou doen dan een laudatio van tien minuten.
Werkveld
Victor heeft meer dan 25 jaar ervaring als klinisch psycholoog met als specialisatie transculturele psychiatrie voor jeugd en gezinnen. Zijn expertise betreft onder andere complex trauma en (interculturele) ontwikkeling van kinderen en persoonlijkheid. Hij maakte in 1987 al deel uit van het migrantenteam van de RIAGG RNW en wat later van het toen gevormde transcultureel team jeugd.
De volgende vragen hebben hem in zijn klinische werk bezig gehouden door zijn hele carriere heen:
– Wat maakt de hulpverlening aan kinderen en ouders met een migratieachtergrond nu anders?
– Hoe is het verschil te verwoorden, te conceptualiseren?
– Hoe kunnen we dat verschil serieus nemen en er recht aan doen in de hulpverlening?
Hij is op dit moment werkzaam als behandelaar en opleider bij Lucertis, is lid van het Kennisdomein Intercultureel van de Parnassia Groep en directeur en behandelaar bij ExpatPsy.
Hij is hiernaast docent bij verschillende vormen van nascholing en opleiding, waaronder de opleiding tot GZ-psycholoog. Daarnaast is hij ook praktijkopleider.
Publicaties
Victor is op dit moment bezig met de laatste hand te leggen aan het boek “Transculturele diagnostiek en therapie bij kinderen en adolescenten: nakomelingen van immigranten, vluchtelingen en expats. (Dit boek wordt uitgegeven door Bohn Stafleu van Loghum). Het begrip ‘envelopment’(inwikkeling) staat daarin centraal. Hierover zal hij straks zelf wat meer vertellen.
Zijn lijst met allerlei publicaties; zowel artikelen, boeken, workshops en presentaties is zeer lang. Hij heeft onlangs bijvoorbeeld een presentatie gehouden op het 16e International Neuropsychoanalysis Congress in Amsterdam over ‘Envelopment and the Culture Sensitive Therapeutic Parental Interview’. Ook recent gaf hij een masterclass interculturele psychiatrie en jeugd-ggz ten behoeve van kwetsbare migrantenjeugd (2015).
Een van zijn belangrijke bijdragen staat in het boek ‘Cultuur en psychodiagnostiek; professioneel werken met psychodiagnostische instrumenten’ dat is verschenen in 2011. Dit boek is zo succesvol dat er binnenkort een nieuwe herziene versie uitkomt. Victor is hiernaast al enige tijd bezig met een herziening van zijn ‘klassieker’ op het vakgebied uit 2002: ‘Wat is er aan de hand met Jamila? ’.
Maatschappelijke activiteiten en lidmaatschappen.
Victor is actief lid geweest van diverse organisaties die als doel hebben de belangen van vluchtelingen en migranten te behartigen en bij te dragen aan de professionalisering van collega’s. Ik noem hiervan enkel: sectie transculturele psychiatrie van de NVVP, Mikado, vereniging voor forensische seksuologie, vereniging vluchtelingenwerk Rotterdam, defence for Children en Centrum 45.
2006-2013 was hij vice voorzitter van de sectie Geestelijke Gezondheids Zorg van het NIP. Hij heeft zich daar onder andere hard gemaakt voor de interculturele richtlijnen bij de beroepscode van het NIP in 2007.
Victor Kouratovsky als persoon
Om Victor beter te leren kennen heb ik een gesprek met hem gehad in zijn bedrijf ExpatPsy op een mooie locatie aan de Westerkade in Rotterdam. Zaken die mij opvielen aan hem waren een enorme gedrevenheid en veelzijdigheid, passie voor zijn werk en een zeer kritische mening ten opzichte van de vooruitgang van de interculturalisatie binnen zijn vak in Nederland.
Ik was nieuwsgierig naar waar al zijn passie en gedrevenheid vandaan komt en vroeg hem wat hem heeft gevormd. Toen vertelde hij over zijn afkomst, de familie van zijn vader heeft een vluchtelingenachtergrond. Dit had impact op zijn eigen leven. Na een stormachtige middelbare school en een zoekend begin van zijn studentenleven kwam Victor uiteindelijk in de ontwikkelingspsychologie en klinische psychologie terecht. De aantrekkingskracht van migranten en vluchtelingen als specialisatie noemde hij ‘een salto achterwaarts vanuit zijn familiegeschiedenis’. Hij heeft van dichtbij gezien en zelf meegemaakt welke ingrijpende invloed gedwongen migratie heeft op het psychisch welzijn van mensen.
Op mijn vraag wat hem energie geeft en blij maakt antwoordde Victor dat hij op de eerste plaats veel plezier en energie ontleent aan zijn werk. Bijvoorbeeld aan het hebben van de mogelijkheid om kinderen te ondersteunen bij het overleven in moeilijke tijden. Hij verwondert zich erover hoe een kind kan opbloeien zoals ‘vanuit het niets een struikje kan ontspruiten waar je dat totaal niet verwacht’. Eén van de mooiste dingen in het leven vindt hij ‘sublimiteit’, wat hij omschrijft als ‘het overweldigende van de natuur die maakt dat je ziet hoe klein je als mens bent’. Die term past ook bij jou Victor, ik vind je subliem als professional en als mens.
Zoals u mogelijk al begrepen heeft, hebben we als sectie een afspraak dat de Sindbad het jaar na het ontvangen van de onderscheiding zelf een state-of-the-art-lezing zal verzorgen. Voor een uitgebreide lezing van Victor Kouratovsky verwachten we u dus terug volgend jaar op deze plek.
Dank voor uw aandacht en voor uw aanwezigheid.
8 October 2015, Utrecht
